[vc_row heading_color=”primary-1″ padding_bottom=”50″ margin_bottom=”0″][vc_column][grve_title title=”Δεκέμβριος… Καλό μήνα” heading_tag=”h1″][vc_column_text text_style=”leader-text”]
Ο Δεκέμβριος, είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού έτους, αλλά ο δέκατος μήνας, όπως το λέει και το όνομά του (Δεκέμβριος από το λατινικό decem = δέκα), από την πρωτοχρονιά της πρώτης Μαρτίου, όταν το έτος των Ρωμαίων ήταν δεκάμηνο.
Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Χριστουγεννάρτς (ποντιακά) ή Σινιντρέ (αρβανίτικα) είναι ο δωδέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row heading_color=”primary-1″ padding_bottom=”50″ margin_bottom=”0″ padding_top=”0″][vc_column][vc_column_text]
Στην αρχαία Αθήνα ο Δεκέμβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ποσειδεώνα, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα. Οι κυρίαρχες γιορτές ήταν τα Πομπαία και τα Βραυρώνια.
Οι Ρωμαίοι είχαν δύο σημαντικές γιορτές τον Δεκέμβριο:
Τα «Σατουρνάλια», προς τιμή του θεού Σατούρνους (ο Κρόνος των Ελλήνων), ήταν γιορτή χαράς και ξενοιασιάς, όπου εκτός από τις καθιερωμένες θυσίες, κυρίαρχη θέση είχαν η ανταλλαγή δώρων και τα τυχερά παιγνίδια.
Ακολουθούσαν στις 25 Δεκεμβρίου τα Βρουμάλια, γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, όπου τιμούσαν τον Ήλιο. Και στις δύο γιορτές θυσίαζαν χοίρους, τους οποίους στη συνέχεια κατανάλωναν.
Ο Δεκέμβριος λέγεται και Αντριάς επειδή χρονικά συνδέεται με τη γιορτή του Αγίου Ανδρέα.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row heading_color=”primary-1″ section_type=”fullwidth” bg_type=”image” bg_image=”12208″ padding_bottom=”80″ margin_bottom=”0″ padding_top=”80″ font_color=”#ffffff”][vc_column width=”1/5″ css=”.vc_custom_1543418237377{padding-top: 3% !important;padding-right: 3% !important;padding-bottom: 3% !important;padding-left: 3% !important;}”][/vc_column][vc_column width=”4/5″ css=”.vc_custom_1543418289270{padding-top: 3% !important;padding-right: 3% !important;padding-bottom: 3% !important;padding-left: 3% !important;background-color: rgba(0,0,0,0.58) !important;*background-color: rgb(0,0,0) !important;}”][vc_column_text]
Τα «Σατουρνάλια», προς τιμή του θεού Σατούρνους (ο Κρόνος των Ελλήνων), ήταν γιορτή χαράς και ξενοιασιάς, όπου εκτός από τις καθιερωμένες θυσίες, κυρίαρχη θέση είχαν η ανταλλαγή δώρων και τα τυχερά παιγνίδια.
Ακολουθούσαν στις 25 Δεκεμβρίου τα Βρουμάλια, γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, όπου τιμούσαν τον Ήλιο. Και στις δύο γιορτές θυσίαζαν χοίρους, τους οποίους στη συνέχεια κατανάλωναν.
Ο Δεκέμβριος λέγεται και Αντριάς επειδή χρονικά συνδέεται με τη γιορτή του Αγίου Ανδρέα.
Στις 4 Δεκεμβρίου γιορτάζεται η Αγία Βαρβάρα που θεωρείται προστάτιδα των παιδιών κατά της ευλογιάς.
Στις 5 Δεκεμβρίου γιορτάζεται ο Άγιος Σάββας και στις 6 ο Άγιος Νικόλαος. Είναι δε σχετικά με τον καιρό όσα λένε για τους τρεις γιορταστικά συνδεόμενους Αγίους: “Βαρβάρα βαρβαρώνει, Σάββας σαβαρώνει και Αη Νικόλας παραχώνει”.
Στις 9 Δεκεμβρίου είναι η γιορτή της Αγίας Άννας και λένε “η ημέρα παίρνει άνεση”.
Στις 12 Δεκεμβρίου γιορτάζεται ο Άγιος Σπυρίδωνας και είναι ο Πολιούχος Άγιος της Κέρκυρας, όπου εκεί βρίσκεται και το λείψανό του.
Στις 15 Δεκεμβρίου είναι του Αγίου Ελευθερίου που τον γιορτάζουν ιδιαίτερα οι έγκυες γυναίκες, για να λευτερώνονται εύκολα και ανώδυνα.
Στις 25 Δεκεμβρίου γιορτάζονται τα Χριστούγεννα, η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη κατά τα μέσα περίπου του 4ου μ.Χ. αιώνα.
Ο ήλιος, τις μέρες αυτές, βρίσκεται στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Από εδώ και πέρα, οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν. Η αύξηση και η μείωση του φωτός είναι ένα φυσικό φαινόμενο, το κατεξοχήν φαινόμενο που επηρεάζει τη ζωή πάνω στη γη.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row heading_color=”primary-1″ padding_top=”80″ padding_bottom=”80″ margin_bottom=”0″][vc_column][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][grve_title title=”Μερικές παροιμίες για το μήνα Δεκέμβρη:” heading_tag=”h2″][vc_empty_space height=”20px”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_empty_space][grve_single_image image_mode=”landscape” image=”12206″][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_column_text]
- Γύρω γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού.
- Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγώσω.
- Δεκέμβρης, Χριστού γέννεση και καλός μας Χρόνος.
- Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Άη Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
- Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
- Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, χαρά σ’ εκείνο το γεωργό, πού ‘χει πολλά σπαρμένα.
- Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες.
- Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.
- Χειμωνιάτικη γέννα, καλοκαιρινή χαρά.
- Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού.
[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner][/vc_column][/vc_row][vc_row padding_top=”40″][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_empty_space][vc_column_text text_style=”leader-text”]
Καλό μήνα.
Ειρήνη Μπαλίκινα
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/vc_row]
