[vc_row heading_color=”primary-1″ section_type=”fullwidth” header_feature=”yes” padding_bottom=”50″ margin_bottom=”0″ padding_top=”100″][vc_column css=”.vc_custom_1531382103975{padding-right: 5% !important;padding-left: 5% !important;}”][vc_row_inner][vc_column_inner width=”2/3″][grve_title title=”Τρωάδες στο Αρχαίο Θέατρο Δελφών.
Σάββατο 7 Ιουλίου 2018″ heading_tag=”h1″][vc_empty_space][vc_column_text text_style=”leader-text”]
Από τις διχοτομημένες πόλεις Λευκωσία, Μόσταρ και Ιερουσαλήμ, αλλά και από τη Συρία και την Ελλάδα προέρχονται οι ηθοποιοί των Τρωάδων σε σκηνοθεσία και σκηνική εγκατάσταση Θεόδωρου Τερζόπουλου.
Οι ίδιοι ηθοποιοί συμμετείχαν ερμηνεύοντας στη μητρική τους γλώσσα και το περυσινό καλοκαίρι στο Αρχαίο Ωδείο Πάφου. Η παράσταση ήταν η ίδια, οι διαφορετικές τοποθεσίες όμως έδωσαν μια διαφορετική πνοή στην πλοκή, στους χαρακτήρες, ακόμη και στο ύφος της πολυπαιγμένης τραγωδίας του Ευριπίδη.
Όσο περιμέναμε τους ταξιθέτες να καθοδηγήσουν όλους τους θεατές στα εδώλια, έψαξα στο google την πόλη του Μόσταρ στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη – οι κυριότητες εθνότητες: Βόσνιοι, Σερβοβόσνιοι, Κροατοβόσνιοι. Τη Λευκωσία, την ξέρω – εκεί ζω. Η Πράσινη Γραμμή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα – διαιρεί μία πόλη, δύο πληθυσμούς. Μετά Ιερουσαλήμ, Συρία…
[/vc_column_text][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/3″][grve_single_image image=”11442″][/vc_column_inner][/vc_row_inner][grve_divider padding_top=”40″ padding_bottom=”20″][/vc_column][/vc_row][vc_row heading_color=”primary-1″ section_type=”fullwidth” bg_type=”color” padding_bottom=”50″ margin_bottom=”0″ padding_top=”50″ font_color=”#055db0″ bg_color=”#ffffff”][vc_column width=”1/3″][grve_single_image image_mode=”square” image=”11456″ image_size=”yes”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][grve_single_image image_type=”image-video-popup” image_mode=”square” image=”11470″ align=”left” video_link=”https://www.youtube.com/watch?v=-gbguoPe5us”][/vc_column][vc_column width=”1/3″ css=”.vc_custom_1531385231999{padding-left: 2% !important;}”][vc_column_text]Σκληρός σε βρήκε θάνατος, γλυκό μου.
Για την πατρίδα αν έπεφτες στη μάχη,
αφού τα νιάτα πρώτα θα χαιρόσουν,
το γάμο, την ισόθεη βασιλεία, 1405
θα σε καλοτυχίζανε, αν υπάρχει
σ’ αυτά καλοτυχιά. Τώρα όλα τούτα
τα ‘χες, μα δεν τα χάρηκες, παιδί μου.
Ω τα προγονικά σου κάστρα, το έργο 1410
του Φοίβου, πώς σου κάμαν το κεφάλι!
Με τα φιλιά τα σκέπαζε η μανούλα
και τα μαλλάκια σου ‘σιαχνε, και τώρα
ο φόνος – πώς να πω τη φριχτή λέξη;[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row heading_color=”primary-1″ section_type=”fullwidth” bg_type=”color” padding_bottom=”80″ margin_bottom=”0″ padding_top=”80″ font_color=”#000000″ bg_color=”#ffffff”][vc_column width=”2/3″ css=”.vc_custom_1531383073637{padding-right: 5% !important;padding-left: 5% !important;}”][vc_column_text]
Διαβάζω από το πρόγραμμα «Οι Τρωάδες είναι μια διαμαρτυρία για τον παραλογισμό, τη βία και τις φρικαλεότητες του πολέμου κι ένα αίτημα για ειρήνη, αλληλεγγύη και ανθρωπισμό… Πρόθεση της παράστασης είναι να λειτουργήσει ως ένα διάβημα, αναδεικνύοντας το θέμα της διχοτόμησης των πόλεων, της διαίρεσης των λαών, αλλά και την ανάγκη της συμφιλίωσης…
Οι Τρωάδες είναι παραγωγή του Οργανισμού ‘Πάφος 2017 – Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης’ και του Θεάτρου Άττις… Η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Γιάννη Κουνέλλη που επρόκειτο να δημιουργήσει την εικαστική εγκατάσταση της παράστασης.»
Δεν θα αναλύσω το αναγνωρισμένο ανά τον κόσμο «σύστημα εργασίας» του Θ. Τερζόπουλου – υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία και φυσικά «Η επιστροφή του Διονύσου» από τον ίδιο.
Στη φωτογραφία φαίνεται η σκηνική εγκατάσταση με τον εκφραστικό κορυφαίο Erdogan Kavaz στην εισαγωγή της παράστασης.
L. V. PAIDOUSSI
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/3″][grve_single_image image=”11480″][/vc_column][/vc_row]
